ตัววิ่ง

ยินดีต้อนรับเข้าสู่บล็อกของฉัน Welcome to my blog.

วันจันทร์ที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2557

วันแม่

 แม่ คือ ผู้ให้กำเนิดเรา อุ้มท้องเรามา9เดือน แม่ต้องเจ็บปวดทรมานแสนสาหัดที่ต้องเบ่งเราออกมา แต่แม่ก็รักเรา ไม่ทิ้งเรา แม่ต้องคอยกินอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพเพื่อที่จะให้ลูกที่อยู่ในท้องมีสุขภาพร่างกายแข็งแรง มีอวัยวะครบ32 เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เราลืมตาดูโลก คอยป้อนข้าวป้อนน้ำเรา คอยถามเราว่ากินข้าวไหม กินอะไรหรือยัง คอยอบรมสั่งสอนเรา ให้เราเป็นคนดี ตั้งใจเรียน เมื่อเราไม่สบายแม่ก็คอยเช็ดตัวให้เราป้อนยาให้เรา เมื่อเราทำอะไรผิดหรือไปทำสิ่งที่เลวร้ายแม่ก็จะให้อภัยเราเสมอ ที่ผ่านมาคนที่อยู่เคียงข้างเรา คือแม่ คอยให้กำลังใจเวลาที่เราท้อหรือหมดกำลังใจ แม่จะคอยปลอบใจเราให้เราหายเศร้า มีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจแม่ก็จะคอยให้คำปรึกษาเราเสมอ ถ้าเป็นลูกผู้ชายก็จะต้องมีการบวชเรียน เพื่อทดแทนบุญคุณของบิดามารดาที่เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เกิด เราจึงไม่ควรทำให้ท่านเสียใจ เมื่อท่านแก่เฒ่าเราก็ต้องคอยดูแลท่าน คอยเอาใจใส่ท่าน เมื่อท่านไม่สาบยเราก็ต้องคคอยป้อนน้ำ ป้อนยาท่านเหมือนกับที่ท่านคอยป้อนน้ำป้อนยาเราตอนที่เราไม่สบาย 
 แม่ คือ เบื้องหลังของทุกความสำเร็จ หยาดเหงื่อทุกหยดของแม่เป็นกาวชั้นดีในการสร้างครอบครัวให้เป็นปึกแผ่น แม่ของฉันไม่ใช่คนที่ร่ำรวยความรู้หรือเงินทอง แม่เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำทุกอย่างเพื่อลูกได้ เหงื่อแต่ละหยดของแม่แลกเปลี่ยนเป็นเงินทองเพื่อให้ลูกได้เรียนสูงๆ ฉันจึงกอดแม่ได้เสมอแม้ในตอนที่เหงื่อแม่เต็มกาย  หรือตอนที่มือหยาบกร้านของแม่แปดเปื้อนด้วยดินโคลน สักวันหนึ่งฉันจะตอบแทนพระคุณท่าน โดยการตั้งใจเรียนหนังสือและได้ทำงานดีๆ ไม่มีพระคุณใดในโลกนี้ที่จะเท่าพระคุณของแม่ น้ำนมหนึ่งหยดที่เข้าสู่ร่างกายเรามันมีค่ามหาศาล เราจะต้องจำอยู่ตลอดเวลา เราจะตอบแทนบุญคุณท่าน ถึงแม้ในวันนี้เรายังตอบแทนไม่ได้ แต่สักวันหนึ่งเราต้องทำให้ได้
ตอนนี้หน้าที่ของเราคือเรียนหนังสือ และตั้งใจเรียนให้สูง เพื่อให้แม่สมหวัง เรายังไม่รู้เลยว่าถ้าเราขาดแม่ไปสักคน เราจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้ได้อย่างไร ฉันอยากให้แม่อยู่กับฉันนานๆถึงแม้ว่าเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เพราะเรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งที่เราเองกำหนดไม่ได้ก็ตาม แม่คือสิ่งที่ประเสริฐที่สุดในชีวตของเรา ไม่มีวันไหนที่เราจะลืมแม่ เรารักแม่ทุกวัน และจะรักอย่างนี้ตลอดไป